Πόσο ευχάριστο είναι να περπατάς στο δάσος...ανάμεσα στη φύση...να αναπνέεις καθαρό οξυγόνο...να μυρίζεις τη γεύση του ξύλου...ακούγοντας το κελάηδισμα των πουλιών...το θρόισμα των φύλλων...μμμμμ κι εκείνο το ωραίο πουλί που εχει μπλεχτεί ανάμεσα στις φυλλωσιές...πρέπει να το ελευθερώσουμε γλυκέ μου...δεν σε πειράζει φαντάζομαι να το βοηθήσω....ωωω κοίταξε πόσο περήφανο και πλουμιστό είναι...να το χαϊδέψω να ζεσταθεί λίγο το καημένο...είμαι αληθινά τυχερή που το βρήκαμε....ξερεις πόσο λατρεύω τα μεγάλα πουλιά...θέλω να το πάρουμε σπίτι να το προσέχω και να το φροντίζω....να το κοιμίζω στο κλουβάκι...και να πίνω κάθε μέρα το γαλατάκι του πουλιού ποσο τόσο μ’ αρέσει...το ξέρω οτι δεν ζηλεύεις τα ξένα πουλιά....ναι γλυκέ μου παίξε κι εσυ το πουλάκι σου να μου δώσεις το δικο σου...
No comments:
Post a Comment